Olgierd Białynia Chołodecki

Animacja znaku migowego
Olgierda Białynia Chołodeckiego

Urodził się 8 marca 1898 roku we Lwowie jako syn Józefa Białyni Chołodeckiego i jego drugiej żony, Bronisławy z Karwowskich. Wnuk Tadeusza Pniejni Karwowskiego, powstańca styczniowego pochodzącego z Poznania i osiadłego w Galicji. W wieku niemowlęcym przeszedł zapalenie opon mózgowych, w wyniku czego stracił słuch. Uczył się w Zakładzie dla Głuchoniemych we Lwowie w latach 1906–1914. Naukę w zawodzie technika dentystycznego rozpoczął w Kijowie w czasie I wojny światowej. Jeden z głuchych obrońców Lwowa podczas wojen: polsko-ukraińskiej (1918–1919) i polsko-bolszewickiej (1919–1921), z czego był bardzo dumny jego ojciec Józef, który w wielu miejscach opisywał udział głuchych w tym wydarzeniu jako przykład patriotyzmu. Działacz I Galicyjskiego Stowarzyszenia Głuchoniemych „Nadzieja” we Lwowie.

Prawdopodobnie w 1929 roku zdobył uprawnienia samodzielnego technika dentystycznego. Dzięki temu mógł prowadzić własną firmę we Lwowie przy ulicy Bema 22. W 1934 roku związał się z miłością swego życia, Janiną z Massnych Bäckerową, z którą był do końca swych dni.

Po II wojnie światowej, nie widząc możliwości pozostania we Lwowie jako mieście nienależącym do Polski, wyjechał na stałe do Krakowa. Nadal pracował jako technik dentystyczny. Działał w Polskim Związku Głuchych i Ich Przyjaciół, Oddziale Wojewódzkim w Krakowie. Zmarł 24 września 1957 roku w Krakowie, przy ulicy Smoleńsk 34. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kw. L, rząd 1, grób 23).