Animacja znaku migowego
ks. Teofila Jagodzińskiego
W 1857 roku przyjął święcenia kapłańskie, natomiast rok później rozpoczął pracę jako kapelan Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie. Został też w nim nauczycielem religii. Od 1866 roku był wicedyrektorem Instytutu. Tę funkcję pełnił do 1885 roku. Po śmierci dyr. Jana Papłońskiego pełnił obowiązki dyrektora, do 1987 roku. W wyniku działań rosyjskiego kuratora został usunięty ze stanowiska. Był znany jako osoba biegle władająca językiem migowym. Współtworzył razem z Józefem Hollakiem znany „Słownik mimiczny dla głuchoniemych i osób z nimi styczność mających”, wydany w 1879 roku jako pierwszy słownik języka migowego w Polsce. Opracował inne publikacje, takie jak: „Książka do nabożeństwa dla głuchoniemych” (1876 r.), „Nauka religii dla głuchoniemych” (1881 r.).
