Page 22 - Przewodnik po Głuchej Warszawie

Kościół św. Marcina
i klasztor Augustianów

(dawniej)
Kościół św. Marcina i klasztor Augustianów (dawniej)
Ulica Piwna 11

Czasami przechodzień zmierzający na Rynek
od strony Placu Zamkowego, zamiast w zatło-
czoną Świętojańską, skręca w ul. Piwną. Jest to
ulica ciasna, ale dość urokliwa. Ma się wrażenie,
że tutaj zatrzymał się czas, chociaż miejsce to,
jak większą część miasta Warszawy, odbudowa- Przed wojną była tutaj otwarta brama (bez drzwi),
przez którą przechodziło się do budynku Gospody
no ze zniszczeń dokonanych w czasie II wojny Głuchoniemych. Stan z 2017 r. Fot. Renata Świderska
światowej. Warto znać historię tej ulicy i niektó-
rych budynków, choćby w wersji skróconej. Ziemowita III. Kościół spłonął podczas wielkiego
W zamierzchłej przeszłości, czyli w XIII i XIV wie- pożaru w 1478 roku i po raz kolejny w 1669 roku.
ku, ulica ta była najdłuższa w Starej Warszawie. Po tym pożarze został odbudowany w formie,
W 1429 roku jej nazwa zapisywana była jako w której dotrwał do czasów II wojny światowej.
Pywna. W XVI wieku ulicę nazywano również Po powstaniu styczniowym władze carskie usu-
Szynkarską. Nazwa ulicy Piwnej pochodzi naj- nęły zakonników z Warszawy i tutaj zaczyna się
prawdopodobniej od miejscowych piwowarów, część historii środowiska głuchych.
piwiarni czy browarów. Już w drugiej połowie XIX wieku można było
Najbardziej widocznym i znanym zabytkiem na tej ulicy coraz częściej zobaczyć niesłyszą-
tej ulicy jest kościół św. Marcina na ul. Piwnej 9/11 cych ludzi, migających czy jednocześnie mó-
wiących i migających. Miało to związek z tym, że
(obecna numeracja). Był to pierwszy kościół za-
ul. Piwna 11 konny Starej Warszawy. Należał on do zakonu w budynkach poklasztornych mieściły się m.in.
Augustianów, który został sprowadzony tutaj
Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych Oddział
Równoznaczny dla Przychodnich i Warszawskie
w XIV wieku staraniem księcia mazowieckiego
Towarzystwo Głuchoniemych (przemianowane
w 1921 roku na Chrześcijańskie Towarzystwo
Głuchoniemych „Opatrzność”. Wcześniej, w 1919
roku, wprowadzono poważne zmiany w statucie.
Nazwę prawdopodobnie zmieniono dopiero dwa
lata później). Jednocześnie warto wiedzieć, że
w tych budynkach miały lokale również War-
szawskie Towarzystwo Dobroczynności i Dyrek-
cja Naukowa, a także znajdowały się tam miesz-
kania ociemniałych (niewidomych) z Instytutu
Głuchoniemych i Ociemniałych.
W czasach, kiedy władze carskie usunęły
z Piwnej augustianów, dyrektorem Instytutu
Głuchoniemych i Ociemniałych był znamienity
Ulica Piwna od strony pl. Zamkowego w 1917 roku. Jan Wilbutowicz Papłoński (1819–1885). Za jego
Autor zdjęcia: Stanisław Rakowski. czasów Instytut przeżywał renesans i bardzo
Źródło: TONZP, sygn. N-06228 się rozwijał pod różnymi względami. Edukację

20